Veel vrijheid, de hele dag onderweg en veel contact met mensen. Dat is misschien niet het eerste waar je aan denkt bij het beroep ‘deurwaarder’. Er zijn nog veel misconcepties over het beroep. Mannen in pak die je huis komen leegruimen? Nee, een luisterend oor zijn en samen tot oplossingen proberen te komen. Dat is wat José (32) trekt aan haar werk als toegevoegd deurwaarder. José is nu zeven jaar deurwaarder en sinds 2021 werkzaam bij Inkassier. Wij gingen een dagje met haar op pad om te zien wat het werk nou echt inhoudt.
7.00
Het is nog vroeg in de ochtend als José haar auto in stapt. Met een uitgestippelde route, 40 ambtelijke stukken en een grote bak koffie gaat ze op pad. Onze eerste vraag is natuurlijk: “Ga je elke dag zo vroeg op pad?”. José lacht. “Nee hoor. Deurwaarders mogen tussen 7.00 ‘s ochtends tot 20.00 ‘s avonds ambtelijke stukken uitbrengen. Ik kan zelf bepalen hoe laat ik op pad ga, zo lang ik al mijn stukken maar tussen deze tijd uitbreng.”
José den Drijver
7.15
Na een kwartiertje rijden arriveren we op het eerste adres. José is vandaag actief in regio Den Haag, wat voor haar een thuiswedstrijd is. We staan voor een rijtjeshuis in het centrum van Den Haag. José stapt uit, checkt de brievenbus, scant de omgeving en belt vervolgens aan. Een oudere dame doet de deur open die verbaasd lijkt door het bezoek van José. Ze maken een praatje en na een paar minuten stapt José terug de auto in. “Je bezoek kwam als een verrassing, of niet?”. “Nou, ze was eerder verbaasd dat er een jonge vrouw voor haar stond. Ze had volgens mij niet iemand zoals ik verwacht.”. “Ben jij een uitzondering op de regel? Of klopt het stereotype niet (meer)?”. “Nee, dat beeld is wel een beetje achterhaald. Ik heb meerdere vrouwelijke collega’s, heel gezellig!”
9.00
We zijn inmiddels een aantal adressen af geweest. Niet iedereen is thuis, maar in dat geval laat José het stuk achter in de brievenbus. Nu zijn we onderweg naar een afspraak met de politie. Zij gaan mee naar een ontruiming. José legt uit: “Bij een ontruiming of gas/elektra afsluiting mogen we niet naar binnen zonder politie. Wij zijn hierbij afhankelijk van de politie, dus we plannen de rest van onze route hieromheen.” “En hoe ziet zo’n ontruiming eruit? Waar mag je wel of juist geen beslag op leggen?” “We mogen nergens beslag op leggen wat een eerste levensbehoefte is. Dit betekent geen kleding, eten, maar ook geen telefoon en tv. We mogen bijvoorbeeld ook geen matras meenemen, maar wel het bedframe. Ook mogen we geen beslag (meer) leggen op bijvoorbeeld huisdieren, dat mocht vroeger nog wel.” Deze keer neemt de ontruiming in totaal een uurtje in beslag. José legt uit: “Een ontruiming kan een uurtje duren maar kan ook de hele dag duren. Bij een ontruiming is er sprake van een huurachterstand en moet de huurder met al zijn/haar bezittingen de woning dezelfde dag verlaten. Dit kan in sommige gevallen dus ook wel eens heel lang duren.” Na de ontruiming nemen we weer afscheid van de politie en vervolgen we onze route.
12.00
We zijn inmiddels een paar uur aan het rijden. Tijd voor een broodje. “Ik eet altijd snel tussendoor. Wat dat betreft is mijn auto echt mijn huis, ik doe er alles!” In de tussentijd belt José met haar collega’s op kantoor in Rotterdam. “Heb je veel contact met je collega’s?”. “Ik bel vaak met mijn collega’s om te overleggen. Daarnaast ga ik 2 á 3 keer per week naar kantoor om bijvoorbeeld sleutels af te geven na een ontruiming of mijn routes op te halen. Die maken ze namelijk op kantoor. Zo hoef ik nooit na te denken waar ik naartoe moet.”
12.30
Back on route! De rit gaat voorspoedig vandaag, tot dusver zijn we geen hele bijzondere dingen tegen gekomen. We vragen José of ze wel eens gekke situaties heeft meegemaakt. “Nou, zo spannend is het werk niet hoor. Natuurlijk komt het wel eens voor dat mensen geëmotioneerd of boos zijn, maar daar moet ik mij op zo’n moment voor afsluiten. Ik probeer op zo’n moment de beste oplossing te vinden voor iemand. Je ziet snel het verschil tussen niet willers en niet kunners” “Wat bedoel je daar mee?”. “Je hebt mensen die niet kunnen betalen en die niet willen betalen. Die eerste groep proberen we zo veel mogelijk te helpen door bijvoorbeeld een regeling te treffen. De niet willers hebben vaak al meerdere kansen gehad.”
14.30
We zijn aangekomen bij het laatste adres. Een jonge vrouw doet de deur open en vraagt of we binnen willen komen. Dit slaat José vriendelijk af. Ze geeft de boete af en legt aan de mevrouw uit dat ze deze binnen enkele dagen moet betalen. Als ze een regeling wilt treffen, kan ze hiervoor naar kantoor bellen. Als we weer in de auto stappen, meldt José het adres af via haar tablet. Hierin geeft ze aan dat ze het stuk persoonlijk heeft overhandigd. Dit doet ze netjes na ieder bezoek.
“Komt het vaak voor dat mensen je vragen binnen te komen?” “Nee, eigenlijk niet. En dat doen we ook nooit. Het is voor ons veiliger om buiten te blijven. Je weet namelijk nooit wanneer iemand kwade bedoelingen heeft.” “Ben je daarom extra alert tijdens je werk?”. “Je bent jezelf bewust van wat je doet, hoe je staat (nooit met je rug naar de trap bijvoorbeeld) en wat je zegt, maar ik ben ook heel nuchter aangelegd. Ik ben nog nooit in een gevaarlijke situatie terecht gekomen. Bovendien worden wij hier ook voor opgeleid. Vanuit Inkassier heb ik bijvoorbeeld een agressietraining gevolgd, waarbij je leert hoe je moet omgaan met dit soort situaties”.
15.00
Op naar kantoor. Hier geeft José de sleutels af van het huis dat is ontruimd en krijgt ze de route voor de volgende dag. Dit betekent ook dat de werkdag er vandaag alweer op zit. “Dat is wel lekker! Ben je elke dag vroeg klaar?” José lacht: “Nee hoor. Elke dag is bij mij anders. De ene dag heb ik 60 adressen, de andere dag 30. Dit is ook afhankelijk van het soort bezoek. Een gas/elektra afsluiting en ontruiming duurt natuurlijk langer dan het afleveren van een ambtelijk stuk, maar komt ook minder vaak voor.” We bedanken José dat we met haar mee mochten rijden. “Natuurlijk! En als iemand nog een carrièreswitch wil maken. Ik kan het absoluut aanraden!”
